Υφαντό της Μοίρας- Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου

Μία δυνατή, ερωτική ιστορία με τρεις πρωταγωνιστές, κινηματογραφική πλοκή και ανατρεπτικό φινάλε.

«Κόρη μου, δάκρυα απ’ τα μάτια τούτα θα τρέξουνε πολλά. Ο πόνος αιχμάλωτη θα σε κρατήσει χρόνια. Ό,τι έχεις σήμερα μεμιάς, σαν φως απλά θα σβήσει κι ένα τεράστιο γιατί τη σκέψη σου θα πνίξει. Δε θ’ αργήσουν να ’ρθουν όλα αυτά, βασίλισσα της συμφοράς γρήγορα το στέμμα θα φορέσεις. Ο γάμος που ετοιμάζεις δε θα ’ρθει. Η μάνα σου ντυμένη στα λευκά δε θα σε δει, νύφη δε θα σε καμαρώσει. Τα λούσα που ονειρεύτηκες μια μέρα σαν αυτή όπως αρμόζει ποτέ δε θα γευτείς. Άλλον να παντρευτείς ζητάς, ένα μεγάλο Σ, μα άλλον στον νου σου έχεις κρυμμένο. Ένοχο μυστικό που δεν τολμάς ούτε σε σένα να το πεις και την αλήθεια μέσα σου που έχεις φυλαγμένη δε θες να τη δεχτείς. Το γράμμα που τ’ όνομά σου αρχινά, αυτό σε βασανίζει. Δυο είναι οι άντρες στη ζωή σου. Ορμήσανε άξαφνα και σαν τις συμπληγάδες το σκαρί σου θα τσακίσουν…»
Η Αλίκη άκουγε τα λόγια της γριάς ουρλιαχτό μες στην ψυχή της. Ήθελε να την κάνει να σωπάσει, να πάψει. Δεν άντεχε ν’ ακούει άλλο τη βροντερή φωνή της να προμηνύει τα δεινά της. Εκείνη διεκδικούσε μια ζωή ήσυχη, τακτοποιημένη. Είχε ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες για τον γάμο της. Από μικρό παιδί ονειρευόταν το άσπρο νυφικό της… «Κόρη μου, άκου με, για το καλό στα λέω κι ασήμωσε μια δεκάρα. Ξέρω, η πείρα με ’μαθε, ποτέ δεν είναι ευχάριστα τα λόγια μιας τσιγγάνας». «Δεν πιστεύω εγώ σε μοίρες και προφητείες. Πάρε τη δεκάρα σου κι άφησέ με στην ησυχία μου!» «Να θυμάσαι καλά και να προσέχεις, συμβουλή χρυσή να έχεις φυλαχτό σου, μείνε μακριά από το Μ, αυτό το Μ που θα σε καταστρέψει!» Ένα δάκρυ κύλησε απ’ τα μάτια της Αλίκης. Το ήξερε καλά. Ήταν πλέον έτοιμη, το είχε ξαναζήσει άλλωστε. Ό,τι ξεστόμισε η γριά δε θ’ αργούσε να συμβεί. Ήταν η μοίρα της η άδικη που θα την τιμωρούσε πάλι, όπως έκανε τόσα χρόνια τώρα…